BIP Sąd Okręgowy w Łomży

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcia w zakresie kar jednostkowych i kary łącznej (pkt 1-3 wyroku) i w ramach obu zarzutów aktu oskarżenia uznaje oskarżonego Łukasza K. za winnego tego, że w okresie od listopada 2010 r. do dnia 26 stycznia 2011 r. we wsi … woj. podlaskiego będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne przed upływem 5 lat po odbyciu kary powyżej 6 miesięcy pozbawienia wolności działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dopuścił się następujących zachowań: w okresie od listopada 2010 r. do 12 stycznia 2011 r. dokonał kradzieży energii elektrycznej w ten sposób, że podłączał przewód elektryczny do gniazda sieciowego w budynku mieszkalnym oznaczonym nr … należącym do Stanisława W., a następnie przewód ten przeciągał do budynku, w którym sam zamieszkiwał, podłączając do niego urządzenia elektryczne tam się znajdujące, w wyniku czego ukradł 379,9 kWh wartości netto 173,06 zł na szkodę Stanisława W., a w dniu 26 stycznia 2011 r. usiłował dokonać kolejnej kradzieży energii elektrycznej na szkodę Stanisława W. w ten sposób, że po uprzednim wyjęciu szyby okiennej i otwarciu okna dostał się do wnętrza wyżej opisanego budynku mieszkalnego pokrzywdzonego, aby podłączyć przewód elektryczny do gniazda sieciowego, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie go przez funkcjonariuszy Policji, tj. popełnienia czynu opisanego w art. 278§5 k.k. w zw. z art. 278§1 k.k. w zb. z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 278§5 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. i w zw. z art. 64§1 k.k. oraz w zw. z art. 12 k.k. i za to z mocy art. 278§5 k.k. w zw. z art. 278§1 k.k. w zb. z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 278§5 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. i w zw. z art. 64§1 k.k., w zw. z art. 12 k.k. oraz art. 11§2 k.k. skazuje go i na mocy art. 14§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. i w zw. z art. 11§3 k.k. wymierza mu karę 2 (dwa) lat pozbawienia wolności.
2. Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałym zakresie;
3. Zasądza od oskarżonego Łukasza K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty za obie instancje i obciąża go pozostałymi kosztami procesu za postępowanie odwoławcze.


U z a s a d n i e n i e

Łukasz K. został oskarżony o to, że:
I. w okresie od listopada 2010 r., do najpóźniej 12 stycznia 2011 r. we … woj. podlaskiego będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne przed upływem 5 lat po odbyciu kary powyżej 6 miesięcy pozbawienia wolności działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał kradzieży energii elektrycznej w ten sposób, że podłączał przewód elektryczny do gniazda sieciowego w budynku mieszkalnym Stanisława W. a następnie przewód ten przeciągał do swojego budynku mieszkalnego podłączając do niego urządzenie elektryczne znajdujące się w budynku mieszkalnym w którym sam zamieszkiwał w wyniku czego ukradł maksymalnie 379,9 kWh wartości maksymalnej 173,06 zł na szkodę Stanisława W., tj. o przestępstwo określone w art. 278§5 k.k. w zw. z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.;
II. w dniu 26 stycznia 2011 r. we … woj. podlaskiego będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne przed upływem 5 lat po odbyciu kary powyżej 6 miesięcy pozbawienia wolności usiłował dokonać kradzieży energii elektrycznej w ten sposób, że po uprzednim wyjęciu szyby okiennej i otwarciu okna dostał się do wnętrza budynku mieszkalnego oznaczonego nr … aby podłączyć przewód elektryczny do gniazda sieciowego na szkodę Stanisława W. lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie go przez funkcjonariuszy Policji, tj. o przestępstwo określone w art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zb. z art. 278§5 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.
Wyrokiem z 30 sierpnia 2011 r., sygn. akt II K 64/11, Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem podjął następujące orzeczenia:
I. Oskarżonego Łukasz K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu szczegółowo opisanego w pkt I aktu oskarżenia i za to na mocy art. 278§5 k.k. w zw. z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. skazał go, zaś na mocy art. 278§5 k.k. w zw. z art. 278§1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;
II. Oskarżonego Łukasz K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu szczegółowo opisanego w pkt II aktu oskarżenia z tym, że zakwalifikował go z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. i za to na mocy art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. skazał go, zaś na mocy art. 14§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności,
III. Na mocy art. 85 k.k., art. 86§1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego Łukasza K. w pkt I i II jednostkowe kary pozbawienia wolności i orzekł wobec niego karę łączną w wymiarze 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności;
IV. Na podstawie art. 415§3 k.p.k. orzekł o pozostawieniu powództwa cywilnego bez rozpoznania;
V. Zasądził od Łukasza K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 złotych tytułem opłaty i obciążył go pozostałymi kosztami procesu.
Od powyższego wyroku apelację wniósł oskarżony Łukasz K., który nie precyzując zarzutów odwoławczych wskazał, iż pokrzywdzony Stanisław W. pozwalał mu korzystać z energii elektrycznej, za co płacił. Jednocześnie oskarżony zaznaczył, iż przez pewien czas wyprowadził się z żoną i synem do matki, do miejscowości R., zaś jak przyjechał ponownie to kabel był cały czas przeprowadzony, tylko wyjęty z wtyczki. Tym samym nadal korzystał z prądu wiedząc, że będzie musiał zapłacić za zużytą energią elektryczną. W treści apelacji oskarżony również wskazał, iż w toku postępowania przygotowawczego zgodził się na dobrowolne poddaniem się karze, przy czym orzeczona wobec niego kara miała być warunkowo zawieszona. Z kolei Sąd Rejonowy w Wysokiem Mazowieckiem nie przychylił się do tego wniosku i wymierzył mu karę surową.
Z treści złożonej apelacji wynika, iż oskarżony wnioskuje o zmianę zaskarżonego wyroki i uniewinnienie go od zarzucanych czynów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Konsekwencją wniesionej apelacji jest zmiana zaskarżonego wyroku, choć nie z powodów wskazanych w środku odwoławczym.
Z treści apelacji sporządzonej przez oskarżonego wynika, że zarzuca on błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że nie posiadał on zgody pokrzywdzonego na korzystanie z energii elektrycznej. Zarzut ten jest jednak niezasadny. W czasie inkryminowanego zdarzenia oskarżony nie dysponował zgodą właściciela na korzystanie z energii elektrycznej. Wyjaśnienia oskarżonego wskazujące, iż posiadał on taką zgodę, nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, a także sprzeczne są z zasadami prawidłowego rozumowania oraz i doświadczenia życiowego. Pokrzywdzony Stanisław W. jednoznacznie zeznał, iż zgoda na pobieranie z jego mieszkania energii elektrycznej przez oskarżonego była wyrażona na okres 2 tygodni. Poza tym, co istotne – po przeprowadzeniu się przez Stanisława W. do syna, przewód elektryczny został odłączony i odrzucony na posesję oskarżonego, zaś w domu pokrzywdzonego zostały odłączone korki. Powyższe okoliczności ewidentnie wskazują, iż oskarżony od momentu wyprowadzenia się pokrzywdzonego z jego mieszkania do syna na okres zimowy, nie miał prawa korzystać z energii elektrycznej. W zaistniałej więc sytuacji Sąd I instancji miał pełne podstawy prawne i faktyczne, aby dać wiarę zeznaniom pokrzywdzonemu i jego synowi – Witoldowi W., a odmówić wiarygodności – w tym zakresie – wyjaśnieniom oskarżonego.
Podnieść przy tym należy, iż oskarżony w apelacji podaje, iż w czasie przeprowadzki pokrzywdzonego do syna na okres zimowy, był z rodziną u matki w miejscowości R., gdzie przez pewien czas mieszkali. Powyższe okoliczności w żaden sposób nie usprawiedliwia inkryminowanego zachowania oskarżonego. Łukasz K. miał pozwolenie na korzystanie z energii elektrycznej tylko przez 2 tygodniu, po tym zaś okresie ponownej zgody nie uzyskał. Nie sposób było ją również w jakikolwiek domniemywać, w szczególności, jeśli weźmie się pod uwagę takie okoliczności, jak: odłączenie kabla elektrycznego i odrzucenie go na posesję oskarżonego oraz odłączenie korków w domu pokrzywdzonego.
Z treści apelacji należy również wnioskować, iż oskarżony zarzuca obrażę prawa procesowego, tj. art. 343 k.p.k. polegającą na nieuwzględnieniu przez sąd wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionej z oskarżonym kary w postępowaniu przygotowawczym. Wskazać jednak należy, iż prokurator nie zawarł w akcie oskarżenia wniosku o wydanie wyroku w trybie art. 335 k.p.k. Tym samym podnoszony przez oskarżonego zarzut naruszenie normy wyrażonej w art. 343 k.p.k. jest niezasadny. W protokole przesłuchania podejrzanego z dnia 02.03.2011 r. znajduje się jedynie oświadczenie apelującego o wyrażeniu zgody na wydanie wyroku skazującego w wymiarze zaproponowanym w przyszłości przez prokuratora (k. 59). Takie zaś oświadczenie apelującego złożone w toku postępowania przygotowawczego, w trakcie składania wyjaśnień w żadnej mierze nie wiąże prokuratora.
W przedmiotowej sprawie należało jednak zmienić zaskarżony wyrok z uwagi na obrazę prawa materialnego poprzez niezastosowanie instytucji czynu ciągłego, której zastosowanie było obowiązkiem Sądu I instancji. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, oceniony przez pryzmat dyrektyw wskazanych w art. 7 k.p.k. jednoznacznie wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie powinna mieć zastosowanie norma wyrażona w art. 12 kk. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się dwóch zachowań z góry powziętym zamiarem i w krótkim odstępie czasu. W zaistniałej więc sytuacji opierając się na ustalonym stanie faktycznym Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił rozstrzygnięcie w zakresie kar jednostkowych i kary łącznej i w ramach obu zarzutów aktu oskarżenia uznał oskarżonego Łukasza K. za winnego tego, że w okresie od listopada 2010 r. do dnia 26 stycznia 2011 r. we wsi … woj. podlaskiego będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne przed upływem 5 lat po odbyciu kary powyżej 6 miesięcy pozbawienia wolności działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dopuścił się następujących zachowań: w okresie od listopada 2010 r. do 12 stycznia 2011 r. dokonał kradzieży energii elektrycznej w te sposób, że podłączał przewód elektryczny do gniazda sieciowego w budynku mieszkalnym oznaczonym nr … należącym do Stanisława W., a następnie przewód ten przeciągał do budynku, w którym sam zamieszkiwał, podłączając do niego urządzenia elektryczne tam się znajdujące, w wyniku czego ukradł 379,9 kWh wartości netto 173,06 zł na szkodę Stanisława W., a w dniu 26 stycznia 2011 r. usiłował dokonać kolejnej kradzieży energii elektrycznej na szkodę Stanisława W. w ten sposób, że po uprzednim wyjęciu szyby okiennej i otwarciu okna dostał się do wnętrza wyżej opisanego budynku mieszkalnego pokrzywdzonego, aby podłączył przewód elektryczny do gniazda sieciowego, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie go przez funkcjonariuszy Policji. Czyn ten wyczerpuje kwalifikację z art. 278§5kk w zw. z art. 278§1kk w zb. z art. 13kk w zw. z art. 278§5kk w zw. z art. 279§1kk i w zw. z art. 64§1kk oraz w zw. z art. 12kk. Przestępstwo określone w art. 279 k.k. stanowi typ kwalifikowany dla trzech odmian kradzieży opisanych w art. 278 k.k., a mianowicie dla: kradzieży typu podstawowego z art. 278 § 1 k.k., kradzieży programu komputerowego z art. 278 § 2 k.k. oraz kradzieży energii elektrycznej lub karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego z art. 278 § 5 k.k. (por. J. Wojciechowski, Kodeks karny. Komentarz. Orzecznictwo, Warszawa 1997, s. 487). Do znamion występku określonego w art. 278 § 5 k.k. należy skutek w postaci przejęcia w posiadanie lub zużytkowania odpowiedniego rodzaju energii bez względu na wielkość (wartość szkody). (Prok. i Pr. - wkł. 2004/7-8/2, zob. też uchwała Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 13 grudnia 2000 r., sygn. akt I KZP 43/2000).
Według natomiast definicji zawartej w art. 12 k.k., czyn ciągły stanowi jeden czyn zabroniony. Skoro więc w tym przepisie została przyjęta konstrukcja jednoczynowa, to oczywistym jest, iż mają do niej zastosowanie zasady kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy, wynikające z art. 11 § 2 i 3 k.k. Prok. i Pr. - wkł. 2009/6/39, KZS 2009/6/75.
Natomiast dwa lub więcej zachowań uważa się za jeden czyn zabroniony (art. 12 k.k.), jeżeli zachowania te zostały podjęte w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Jest oczywiste że idzie o realizację jednorodnych działań (zachowań), tyle że podejmowanych etapowo, niejako na raty. Nie da się wykluczyć, iż może chodzić o zachowania typu podstawowego, uprzywilejowanego i kwalifikowanego, a także o formy zjawiskowe lub stadialne jednego typu przestępstwa, jak również przyjęcie kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy, gdy jedno zachowanie jednocześnie wyczerpuje znamiona kilku przepisów.
Powyższa korekta orzeczenia w zakresie błędnej kwalifikacji prawnej czynu nie koliduje z treścią art. 455 k.p.k. ponieważ art. 12 k.k. nie przewiduje zaostrzenia wymiaru kary z powodu wielości objętych nim zachowań, co w konsekwencji doprowadziło też do zmniejszenia wymiaru kary orzeczonej oskarżonemu w tak zmodyfikowanym wyroku.

Wymierzając oskarżonemu Łukaszowi K. karę za popełnione przestępstwo Sąd miał na uwadze wszystkie okoliczności wpływające na jej ostateczny kształt wskazane w art. 53kk. Do okoliczności obciążających oskarżonego należy przede wszystkim zaliczyć wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oraz wysoki stopień winy. Wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu znajduje potwierdzenie w rodzaju i charakterze naruszonego dobra, sposobie i okolicznościach działania oraz motywacji sprawcy. Jednocześnie należy podnieść, iż oskarżony był wielokrotnie karany. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał również na uwadze cele zapobiegawcze, jak i wychowawcze, które powinna ona wobec niego spełniać.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż adekwatną karą za przypisany oskarżonemu Łukaszowi K. czyn ciągły jest bezwzględna kara 2 lat pozbawienia wolności. Sąd odwoławczy uznał, że pomimo obniżenia kary wobec oskarżonego brak jest przesłanek przemawiających za warunkowym jej zawieszeniem. Łukasz K. prezentował dotychczas lekceważący stosunek wobec norm prawnych panujących w społeczeństwie, o czym świadczy jego karalność. Oskarżony był wielokrotnie karany za kradzieże, kradzieże z włamaniem, rozboje, współudział w gwałcie oraz groźby karalne. Taka zaś jego dotychczasowa postawa w sposób jednoznaczny wskazuje na wysoki stopień jego demoralizacji.
Wskazana wyżej bezwzględna kara pozbawienia wolności jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz adekwatna do społecznej szkodliwości popełnionego i przypisanego mu przestępstwa. Powyższa kara uwzględnia rodzaj i charakter dokonanego czynu, właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz dotychczasowy jego sposób życia. Jednocześnie orzeczona kara nie może uchodzić za nadmiernie surową oraz nie stanowi też wyrazu nieuzasadnionej pobłażliwości dla tego typu zachowań wchodzących w czyn ciągły. Tym samym w ocenie tut. Sądu orzeczona wobec oskarżonego bezwzględna kara 2 lat pozbawienia wolności powinna wpłynąć na niego wychowawczo, działać zapobiegawczo oraz stanowić przykładną nauczkę na przyszłość. Niewątpliwie, wymierzona kara, uzmysłowi mu naganność takiego postępowania oraz powinna wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego, norm moralnych i zasad współżycia społecznego oraz spełnić swoje cele w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej.
W pozostałym zakresie Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.
Na podstawie art. 626kpk w zw. z art. 636kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz. U. z 1983, nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądzono od oskarżonego Łukasza K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 złotych i obciążono go pozostałymi kosztami procesu za postępowanie odwoławcze.
Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w wyroku.