BIP Sąd Rejonowy w Łomży

Sąd Rejonowy w Łomży w IX Zamiejscowym Wydziale Karnym w Grajewie w składzie:
Przewodniczący: SSR Aneta Frączek

Protokolant: Ewelina Wysocka

przy udziale oskarżyciela: ----------------

po rozpoznaniu na posiedzeniu sprawy p-ko B. W.

obwinionej z art. 96 § 3 kw w zw. z art. 78 ust. 5 Prawa o ruchu drogowym

z urzędu

w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie

postanawia:

1. Na podstawie art. 5 § 1 pkt. 9 kpw umorzyć postępowanie w sprawie.
2. Na podstawie art. 118 § 2 kpw kosztami postępowania w sprawie obciążyć Skarb Państwa.

Uzasadnienie:

We wniosku o ukaranie skierowanym p-ko B.W., Główny Inspektor Transportu Drogowego w Warszawie zarzucił jej popełnienie 2 wykroczeń o znamionach określonych w art. 96 § 3 kw w zw. z art. 78 ust. 5 Prawa o ruchu drogowym polegających na tym, iż:

a)     będąc odpowiedzialna z ramienia firmy (…) za nadzór nad samochodem osobowym marki (…) nr rej. (…), oświadczeniem sporządzonym w dniu 10.01.2011 r. w miejscowości Grajewo, wbrew obowiązkowi nie wskazała na żądanie uprawnionego organu, to jest Głównego Inspektora Transportu Drogowego, komu powierzyła w/w pojazd do kierowania lub używania w dniu 28.07.2011 r. o godz. 09:58 w miejscowości Szydlak, droga krajowa nr 7, pomimo, że pojazd ten nie został użyty wbrew jej woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mogła zapobiec,

b)     będąc odpowiedzialna z ramienia firmy (…) za nadzór nad samochodem osobowym marki (…) nr rej. (…), oświadczeniem sporządzonym w dniu 05.01.2011 r. w miejscowości Grajewo wbrew obowiązkowi nie wskazała na żądanie uprawnionego organu, to jest Głównego Inspektora Transportu Drogowego, komu powierzyła w/w pojazd do kierowania lub używania w dniu 18.08.2011 r. o godz. 11:34 w miejscowości Kamieńsk, droga krajowa nr 1, pomimo, że pojazd ten nie został użyty wbrew jej woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mogła zapobiec.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 5 § 1 pkt. 9 kpw, nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy brak jest skargi uprawnionego oskarżyciela albo żądania ścigania pochodzącego od osoby uprawnionej lub zezwolenia na ściganie, gdy ustawa tego wymaga.

Organy uprawnione do występowania do sądów z wnioskami o ukaranie oraz popierania owych wniosków określa art. 17 kpw. Zgodnie z nim, oskarżycielem w sprawach o wykroczenia jest: policja (we wszystkich sprawach o wykroczenia), inspektor pracy - w sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika określonych w Kodeksie pracy, w sprawach o wykroczenia określonych w art. 119-123 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a także w sprawach o inne wykroczenia związane z wykonywaniem pracy zarobkowej, jeżeli ustawa tak stanowi, organy administracji rządowej i samorządowej, organy kontroli państwowej i kontroli samorządu terytorialnego oraz straże gminne (miejskie) – tylko wówczas, gdy w zakresie swego działania w tym w trakcie prowadzonych czynności wyjaśniających ujawniły wykroczenia i wystąpiły z wnioskiem o ukaranie, inne organy – o ile ich uprawnienia zostały określone w rozporządzeniu Rady Ministrów.

Zdaniem Sądu należało podzielić stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich wyrażone w piśmie z dnia 15.01.2013 roku w sprawie RPO-712996-II/12/MK/ST skierowanym do Tomasza Połeć, Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie, iż treść art. 129 g ustawy Prawo o ruchu drogowym nie uprawnia Inspekcję Transportu Drogowego do wstępowania do sądów z wnioskami o ukaranie przeciwko osobom, którym zarzuca się popełnienie wykroczenia z art. 96 § 3 kw. Jak wskazywała RPO, Inspekcja Transportu Drogowego może prowadzić czynności wyjaśniające, kierować do sądów wnioski o ukaranie, oskarżać przed sądami oraz wnosić środki odwoławcze w sprawach, o jakich mowa w art. 129 g ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Tym samym Inspekcja Transportu Drogowego może dokonywać czynności o jakich mowa powyżej w sprawach dotyczących ujawniania za pomocą stacjonarnych urządzeń rejestrujących zainstalowanych na pasie drogowym dróg publicznych naruszeń przepisów ruchu drogowego dotyczących: przekraczania dopuszczalnej prędkości i niestosowania się do sygnałów drogowych. Jej uprawnienia nie obejmują spraw o wykroczenie z art. 96 § 3 kw polegającego na niewskazaniu przez właściciela albo posiadacza pojazdu komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.

Biorąc pod uwagę powyżej okoliczności, na podstawie art. 5 § 1 pkt. 9 kpw należało postanowić jak w pkt. 1 postanowienia. O kosztach rozstrzygnięto jak w pkt. 2.